Εν μέσω δεύτερου λοκντάουν φαίνεται ξεκάθαρα η δολοφονική πολιτική της κυβέρνησης η οποία έχει χάσει τελείως τον έλεγχο διαχείρισης της πανδημίας. Δεν στήριξε στο ελάχιστο το ΕΣΥ, δεν αναδιοργάνωσε την πρωτοβάθμια υγεία και κανένα μέτρο δεν πάρθηκε στους εργασιακούς χώρους και στα ΜΜΜ, όπου ο κόσμος στοιβάζεται για να πάει στις δουλειές του. Νομοθετεί φέρνοντας αντεργατικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές πιστεύοντας ότι όλη αυτή η κατάσταση “καραντίνας διαρκείας” δεν θα την πλήξει και δεν θα της γυρίσει μπούμερανγκ. Κάνει, πάντως, μεγάλο λάθος. Όσο οξύνει τον αυταρχισμό, τόσο χάνει το έρεισμα στήριξης και δημοφιλίας και σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την κοινωνική οργή και μια μεγάλη πολιτική κρίση. Σε μια κατάσταση όπου οι θάνατοι καθημερινά είναι δεκάδες ή ξεπερνούν τους εκατό, το μόνο που ξέρει καλά να κάνει είναι η καταστολή. Η πολιτική της δηλώνει όχι ανευθυνότητα και ανικανότητα, αλλά σκανδαλώδη υπεράσπιση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Μέσα σ’ αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας βρίσκει “τα άλλοθι” για να καταστέλλει τους αγώνες. Το υπουργείο παιδείας φέρνει διάταξη για την δημιουργία ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας, με 1000 προσλήψεις μπάτσων, που θα λογοδοτεί στην ΕΛΑΣ και θα βαρύνει τον προϋπολογισμό των ΑΕΙ. Προβλέπει ακόμη έλεγχο εισόδου στις σχολές - face control, κάμερες και πειθαρχικά παραπτώματα “αντιακαδημαικής συμπεριφοράς”. Προσπαθεί να ολοκληρώσει την νομοθετική κατάργηση του ασύλου και να αντιμετωπίσει “αυτεπάγγελτα” και προληπτικά τις όποιες αντιδράσεις και κινήσεις του φοιτητικού κινήματος, αλλά και του ευρύτερου κινήματος που βρίσκει χώρο έκφρασης στις σχολές.
Η κυβέρνηση φοβάται την δυναμική του φοιτητικού κινήματος και των συλλογικών του διαδικασιών, γι’ αυτό σηκώνει το γάντι της επίθεσης. Τρέμει τους αγώνες εντός σχολών που ξέρουν να παγώνουν νομοσχέδια, να ρίχνουν νόμους και να σταματούν την υλοποίηση σχεδίων της κυβέρνησης, του υπουργείου και των διοικήσεων των σχολών. Οι φόβοι της φάνηκαν όταν κινηματογραφικά έστειλε στρατιές αστυνομικών ταυτόχρονα στο Πολυτεχνείο στην Πατησίων και στου Ζωγράφου και έκανε δεκάδες συλλήψεις εις βάρος φοιτητών που αγωνίζονταν για να γίνει ο εορτασμός του Πολυτεχνείου. Δεν θέλει ζωντανούς αγωνιστικούς συλλόγους και χώρους στα πανεπιστήμια. Δεν μπορεί να ξεχάσει ότι η κινητοποίηση των φοιτητ(ρι)ών απέναντι στο λοκ άουτ στην ΑΣΟΕΕ πέρσι ήταν αυτή που έφερε την πρώτη ήττα της κυβέρνησης. Γι’ αυτό, συκοφαντείται το άσυλο διαμορφώνοντας μια πλαστή εικόνα “ανομίας” στις σχολές, ενώ πραγματικός στόχος είναι η ζωντανή κίνηση εντός σχολών και συλλόγων.
Η κυβέρνηση επιδιώκει χωρίς αντιδράσεις να εφαρμοστεί όλο και πιο ολοκληρωμένα η αναδιάρθρωση στις σχολές με πρώτο βήμα την μείωση των εισακτέων και σχολών. Στόχος είναι τα πανεπιστήμια να γίνουν αποστειρωμένοι χώροι χωρίς συλλογικούς αγώνες και διαδικασίες και οι απόφοιτοι θα είναι, ευέλικτοι και πειθήνιοι, φθηνοί εργαζόμενοι. Τα πανεπιστήμια, που χτίζουν, θα έχουν δημόσιο χαρακτήρα μόνο στα χαρτιά και θα μοιάζουν επενδυτικός παράδεισος για όποιο ιδιώτη θέλει να εκμεταλλευτεί τις υποδομές τους εις βάρος των εργαζόμενων. Οι λίγοι και εκλεκτοί που θα έχουν πρόσβαση σε αυτή την εκπαίδευση θα πρέπει να φέρουν το οικονομικό βάρος των σπουδών τους και να ανταπεξέλθουν σε εξουθενωτικούς ρυθμούς σπουδών.
Όλοι εκείνοι που καταδυναστεύουν τις ζωές μας, γνωρίζουν ότι οι σχολές αποτελούν εστίες αγώνα. Ακόμα και σε αυτήν την περίοδο του αυταρχικού εγκλεισμού, στους χώρους των σχολών γεννιούνται αντιστάσεις. Οι εστιακοί/ες της ΦΕΠΑ, όσο και εάν δέχονται απειλές για τον αγώνα τους από την πρυτανεία του ΕΚΠΑ, συνεχίζουν την κατάληψη τους για μέτρα στήριξης και βελτίωσης των συνθηκών στις εστίες για την προστασία τους από την πανδημία. Αν σήμερα οι διοικήσεις εκβιάζουν τους αγωνιζόμενους φοιτητές με κόψιμο της σίτισης, την επομένη η πανεπιστημιακή αστυνομία θα είναι εκεί για να συνδράμει με ωμή βία και συλλήψεις!
Είναι αναγκαίο το φοιτητικό κίνημα μέσω των συνελεύσεων του στις σχολές και των άλλων συλλογικών του διεργασιών να σπάσει τις απαγορεύσεις και να μην φοβηθεί. Τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας δεν μπαίνουν καραντίνα. Χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων στον δρόμο, να αναδειχθεί ένα άλλο κοινωνικό μπλοκ αγώνα, με σκοπό να μην περάσει η ίδρυση σώματος καταστολής στις σχολές. Αυτό το σχέδιο δεν χωράει διάλογο ούτε βελτιώσεις. Το φοιτητικό κίνημα χρειάζεται να συγκρουστεί με κυβέρνηση-υπουργείο-πρυτανικές διοικήσεις.
Αυτές οι μέρες καραντίνας να μην είναι μέρες που σκύψαμε το κεφάλι, να γίνουν μέρες αγώνα!
Λεφτά για παιδεία-υγεία, όχι για στρατό και αστυνομία!
Στήριξη του αγώνα των εστιακών φοιτητ(ρι)ών - κανένας εκβιασμός και καμιά τρομοκρατία δεν τον σταματά!
Ανοιχτές σχολές με τα κατάλληλα μέσα προστασίας!
ΟΧΙ πανεπιστημιακή αστυνομία, face control και κάμερες!
Κοινοί αγώνες και μέτωπο παιδείας και εργασίας, για δικαιώματα και ελευθερίες για την έναρξη ενός νέου κύκλου επιθετικών αγώνων!
