Όλοι/ες στην πορεία την Πέμπτη 21/1 στα Προπύλαια
Οι διατάξεις του νομοσχεδίου δεν είναι άγνωστες σε κανένα και καμία που έχει παρακολουθήσει έστω και λίγο τις κατευθύνσεις που προωθούνται τα τελευταία είκοσι χρόνια για το πανεπιστήμιο. Έχουν αποτελέσει ευσεβείς πόθους όλων των κυβερνήσεων είτε εν μέρει ή ακόμα και στο σύνολό τους. Η σφοδρότητα τους φαίνεται και από το ότι η κυβέρνηση δίστασε να τις καταθέσει όλους αυτούς τους μήνες φοβούμενη ότι θα διεγείρει κοινωνικές αντιδράσεις ακόμα κι εν μέσω των έκτακτων συνθηκών πανδημίας.
Η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας είναι ένα μέτρο με ιδιαίτερη συγκυριακή και ιστορική σημασία. Έρχεται να ολοκληρώσει την νομοθετική κατάργηση του ασύλου και να επεκτείνει την πολιτική αυταρχικότητας και καταστολής μέσα στα πανεπιστήμια. Για την κυβέρνηση έχει σημασία να μπορεί να αποτρέπει τη γέννηση μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους ιδιαίτερα για την περίοδο οξυμένης κρίσης που διανύουμε αλλά που πρόκειται κιόλας να ενταθεί. Έχει όμως και ιστορική σημασία να μπορέσει να επιφέρει ένα σοβαρότατο πλήγμα στους αγώνες όχι μόνο του φοιτητικού κινήματος αλλά ολόκληρου του λαού που βρίσκει καταφύγιο στους πανεπιστημιακούς χώρους. Θέλει έτσι να αναδειχθεί ως ο ικανότερος εκπρόσωπος των συμφερόντων της αστικής τάξης, ο εκπρόσωπος που θα καταφέρει να επανα-νοηματοδοτήσει την σημασία της κατάκτησης του ασύλου από την μεταπολίτευση και έπειτα και έτσι να αμαυρώσει συνολικά την ιστορία των αγώνων της νεολαίας και της εργατικής τάξης.
Η νέα ομάδα Ο.Π.Π.Ι που προετοιμάζεται παράλληλα με τις πειθαρχικές ποινές επιχειρούν να ανατρέψουν ριζικά τον τρόπο που οργανώνονται και διεκδικούν οι φοιτητικοί σύλλογοι. Το πλαίσιο που θέτουν θα καθιστά παράτυπα ή ακόμα και παράνομα όλα τα μέσα πάλης που έχουν στα χέρια τους σήμερα οι φοιτητές, από τις καταλήψεις μέχρι και τις παραστάσεις διαμαρτυρίας, την διοργάνωση πολιτικών εκδηλώσεων, την ύπαρξη πολιτικών στεκιών, την αφισοκόλληση κλπ. Οι διοικήσεις των σχολών, με σύμμαχο την αστυνομία, θα μπορούν να αποτρέπουν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από το να διεκδικούν συνδικαλιστικά αιτήματα ή ακόμα και να στήνουν εκδικητικά πειθαρχικές διώξεις εναντίον όσων δεν συμμορφώνονται.
Παράλληλα, συστήνεται Επιτροπή Ασφαλείας και Προστασίας σε κάθε Α.Ε.Ι υπό τον πρύτανη του ιδρύματος, Κανονισμός Ελεγχόμενης Πρόσβασης και Μονάδα Ασφαλείας και Προστασίας. Αυτά τα μέτρα έρχονται για να παρηγορήσουν τους μετριοπαθείς δημοκράτες που έχουν την αυταπάτη πως η υπεράσπιση του αυτοδιοίκητου των ιδρυμάτων μπορεί να αποτελέσει όπλο ενάντια στην ωμή καταστολή. Η κυβέρνηση βλέπει μια ιστορική ευκαιρία μέσα στις συνθήκες της πανδημίας για να δημιουργήσει ένα αυταρχικό και αποστειρωμένο περιβάλλον στα πανεπιστήμια και δεν θα κάνει παραχωρήσεις. Μόνο μαχητικός αγώνας θα την εμποδίσει και όχι το αυτοδιοίκητο, το άσυλο ιδεών και άλλες, κενές νοήματος, επικλήσεις στην δημοκρατία.
Επόμενο στη λίστα του υπουργείου είναι η βάση εισαγωγής και οι διαγραφές. Στο αστυνομοκρατούμενο πανεπιστήμιο που φαντασιώνονται θα είναι δύσκολο να εισαχθείς αλλά επίσης δύσκολο να αποφοιτήσεις. Η βάση εισαγωγής συνεπάγεται μείωση εισακτέων και ακόμα μεγαλύτερο οικονομικό βάρος για φροντιστήρια. Το όριο φοίτησης στις σχολές που όλο και περισσότερο μοιάζουν με κολέγια και εντατικοποιούνται συνεχώς, σημαίνει ότι μόνο εκείνοι και εκείνες που μπορούν να έχουν ως αποκλειστική ενασχόληση τις σπουδές τους θα καταφέρνουν να πάρουν πτυχίο. Πρόκειται πράγματι για ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς και το βασικό φίλτρο από το οποίο πρέπει να περάσει κανείς είναι ταξικό. Οι υπόλοιποι διοχετεύονται σε άλλους τομείς της εκπαίδευσης και κατάρτισης.
Συνολικά, το νομοσχέδιο στοχεύει στην πειθάρχηση, προετοιμάζοντας το έδαφος για περαιτέρω αναδιαρθρώσεις που θα πλήττουν τόσο την διαπραγματευτική δύναμη του αποφοίτου και μελλοντικού εργαζόμενου, όσο και τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Επιχειρεί πράγματι έναν εξευρωπαϊσμό με την έννοια ότι η εκπαιδευτική λειτουργία και η ροή κεφαλαίων δεν διαταράσσεται από τις κοινωνικές αντιδράσεις και οι ριζοσπαστικές φωνές μέσα στο πανεπιστήμιο φθίνουν έως ότου εξαφανίζονται ή θεωρούνται απλά γραφικές. Η αναγγελία των νέων αυτών μέτρων έγιναν από κοινού με τον υπουργό προστασίας του πολίτη, που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα δώσει μάχη για να περάσουν. Εντελώς ξεδιάντροπα επίσης έχουν ανακοινώσει ότι οι σχολές δεν θα ανοίξουν αυτό το εξάμηνο, πιστεύοντας ότι έτσι οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν θα αντιδράσουν.
Το φοιτητικό κίνημα αυτή την φορά έχει ένα παραπάνω καθήκον από το να μπλοκάρει αυτό το νομοσχέδιο. Έχει καθήκον να μετατρέψει αυτή την ιστορική ευκαιρία που βλέπει η κυβέρνηση, σε τεράστια αποτυχία. Πρέπει να κερδίσει την στήριξη της πληττόμενης κοινωνίας που ασφυκτιά στην πανδημία και να συνδεθεί με τους εργαζόμενους ζουν και αγωνίζονται στους χώρους των σχολών. Αποστειρωμένα πανεπιστήμια δεν σημαίνει μόνο αδύναμοι φοιτητικοί σύλλογοι. Σημαίνει και ότι θα χαθεί ένα σημείο αναφοράς για όλα τα κοινωνικά κινήματα σε αυτή τη χώρα. Έτσι, δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Πρέπει να οργανωθούν ενωτικοί μαχητικοί αγώνες και να αξιοποιηθούν παλιά και νέα μέσα πάλης ούτως ώστε να αναγκάσουμε άλλη μία φορά την κυβέρνηση σε αναδίπλωση.
Η απαγόρευση κυκλοφορίας, τα πρόστιμα, οι συνεχείς προσλήψεις μπάτσων και η ανασφάλεια, κάνουν το κράτος και τη κυβέρνηση να μοιάζει παντοδύναμη. Στην πραγματικότητα όμως έχει να αντιμετωπίσει μια πάρα πολύ σκληρή οικονομική κρίση και την δυσαρέσκεια εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που πλήττονται από την πανδημία και οι οποία καθημερινά ακούν ότι είναι ατομική τους ευθύνη να προστατευθούν. Τα μέτρα που παίρνει στην εκπαίδευση αλλά και σε όλους τους άλλους τομείς δεν δείχνουν αυτοπεποίθηση αλλά φόβο. Τον ίδιο φόβο που έχουν όλοι οι ισχυροί σε όλο τον κόσμο σήμερα. Ότι θα έρθει η μέρα που όλοι και όλες που βιώνουν την εκμετάλλευση, την καταπίεση και που βλέπουν τις ζωές τους να είναι αναλώσιμες, θα σηκώσουν κεφάλι και θα περάσουν από πάνω τους.
Καμία Μείωση Εισακτέων!
Κανένα Όριο Φοίτησης!
Καμία Πανεπιστημιακή Αστυνομία!
Κανένα Πειθαρχικό!
Κανένα Έλεος στην
Κυβέρνηση!
Post a Comment