Συμβολή της φοιτητικής ομάδας της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος στο συντονιστικό ΕΑΑΚ Αθήνας 5/3/2014

Μαρτίου 06, 2014


Το σημερινό συντονιστικό διεξάγεται εν μέσω γεγονότων που αναδεικνύουν, αν μη τι άλλο, το βάθεμα της δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Οι διεθνείς εξελίξεις στην Ουκρανία και τη Βοσνία δίνουν τον τόνο, με την ατζέντα να πλαισιώνεται από τη συνέχιση της αντεργατικής επίθεσης της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και την ανάγκη για υπέρβαση της κινηματικής νηνεμίας που μαστίζει το φοιτητικό σώμα.
Η κατάσταση στην Ουκρανία αποδεικνύει περίτρανα το πώς ο (νεο)ναζισμός και η ταχεία άνοδός του στην εξουσία είναι ένα πραγματικό σχέδιο για το μεγάλο κεφάλαιο, ένα σχέδιο μέσα από το οποίο περνάει η επίλυση της κρίσης προς όφελός του. Η στήριξη της ΕΕ σε κυβέρνηση με μέλη νεοναζιστές δείχνει περίτρανα τη χρεοκοπία των κομμάτων που επιμένουν να βλέπουν προοδευτικό ρόλο σε αυτό το αντιδραστικό μόρφωμα. Η έλλειψη συνεπούς αντικαπιταλιστικής παρέμβασης στη βάση του κινήματος στην Ουκρανία οδήγησε μεγάλα τμήματα του κινήματος στην αγκαλιά της άκρας δεξιάς και των νεοναζί, ενώ το πολεμικό ενδεχόμενο που ακολούθησε απειλεί να βάλει ταφόπλακα στο μέλλον των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων της Ουκρανίας, των μειονοτήτων και των κάθε λογής καταπιεσμένων. Η Ουκρανία φαίνεται να αποτελεί ένα από τα πιο αρνητικά σενάρια της επίλυσης της κρίσης με καπιταλιστικά μέσα.
Το παράδειγμα της Ουκρανίας πρέπει να γίνει μάθημα για την ελληνική αριστερά. Ο κίνδυνος των φασιστών παραμένει υπαρκτός, παρά τη φυλάκιση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και της αναστολής μεγάλου μέρους των δραστηριοτήτων της. Είναι αναγκαία η συνεχής επαγρύπνηση του αντιφασιστικού κινήματος και η καλλιέργεια αντιφασιστικής συνείδησης στις μάζες. Ειδικά στα πανεπιστήμια τα σχήματα της ΕΑΑΚ έχουν τη μεγάλη ευκαιρία μέσα από την παρέμβασή τους το επόμενο διάστημα να αναδείξουν τη στενή σχέση των απανταχού νεοναζιστών με το μεγάλο κεφάλαιο και την επικινδυνότητα της απρόσκοπτης δημόσιας παρουσίας τους για τα κινήματα.
Πέρα από αυτά, τα σχήματα είναι αναγκαίο να σπάσουν την κινηματική νηνεμία που επικρατεί στις σχολές. Είναι δεδομένη η αδυναμία των σχημάτων να οργανώσουν μαζικές γενικές συνελεύσεις μετά την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων, με δεδομένη την εντατικοποίηση των προγραμμάτων για τις περισσότερες σχολές. Οφείλουμε να τονίσουμε την επικινδυνότητα αυτής της κατάστασης. Μια σειρά από αγώνες σε κοινωνικό επίπεδο προσπαθούν να ενωθούν με τα διάφορα πληττόμενα στρώματα, με προεξάρχοντες τους απεργούς του ΕΟΠΥΥ, τους αγρότες και πιθανότατα σε ένα επόμενο διάστημα τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ. Η επίθεση στα πανεπιστήμια μέσω της αξιολόγησης και στη φοιτητική μέριμνα συνεχίζεται, ενώ πληθαίνουν τα παραδείγματα ποινικοποίησης των αντιστάσεων, με κορυφαία παράδειγμα τα γεγονότα της Κέρκυρας (μήνυση της πρύτανη του Ιονίου Πανεπιστημίου κατά αγωνιστών/τριών με μάρτυρες κατηγορίας μέλη της ΠΑΣΠ για κινηματική δράση). Δε λείπουν βέβαια και  τα νικηφόρα παραδείγματα, όπως στο πανεπιστήμιο Αιγαίου. Είναι καιρός τα σχήματα της ΕΑΑΚ να χαράξουν μια πιο επιθετική τακτική, ώστε να αποφύγουμε το σκόπελο της αναμονής των εκλογών πάσης φύσεως και την παραπομπή των πιο γενικευμένων κινηματικών ξεσπασμάτων στις καλένδες.
Η σύνδεση των ανοιχτών μετώπων είναι ένα βασικό καθήκον για τα σχήματα. Ένα άλλο είναι η ανάδειξη του κεντρικού χαρακτήρα που μπορεί να πάρει μια νέα μάχη στην εκπαίδευση. Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων αποτέλεσε ένα μεγάλο πλήγμα για την κυβέρνηση και δημιούργησε ρήγματα που παραμένουν ανοιχτά. Γνωρίζουμε καλά πως δε μπορεί να υπάρξει νίκη στα εκπαιδευτικά ζητήματα χωρίς σύγκρουση με την κυβέρνηση, με τις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου για τα εκπαιδευτικά και υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να συνεχίσουμε να βλέπουμε τα εκπαιδευτικά. Θα πρέπει τα ζητήματα της αξιολόγησης και της φοιτητικής μέριμνας να υπερβούν τα στενά όρια του κάθε ιδρύματος, να παλέψουμε για πιο συνολικές κινητοποιήσεις πέρα από τις κατά τόπους. Με δεδομένη την παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων στις 22/3 και τις κινητοποιήσεις που προγραμματίζονται, πρέπει να παλέψουμε για γύρο γενικών συνελεύσεων σε επίπεδο Αθήνας για τα παραπάνω ζητήματα και σχετικές κινητοποιήσεις, σε σύνδεση με την αντιφασιστική πάλη και με ανοιχτή την κουβέντα για την αναγκαιότητα της σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές και την ανάγκη οικοδόμησης δομών αυτοοργάνωσης για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της θιγόμενης πλειοψηφίας. Και προφανώς, θα πρέπει να προσπαθήσουμε για την οργάνωση-στήριξη των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στο λαό της Ουκρανίας, ενάντια σε οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική επέμβαση και προφανώς ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτή.

Σίγουρα οι από πάνω δε μπορούν να κυβερνήσουν όπως μπορούσαν, και οι απο κάτω δε μπορούν να κυβερνηθούν όπως πριν. Κι αν τα αρνητικά σενάρια να κυριαρχούν αυτή την περίοδο, είναι καθήκον της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και στα πανεπιστήμια να δείξει όχι μόνο την αναγκαιότητα, αλλά και το εφικτό του άλλου δρόμου. Του δρόμου των εξεγερμένων της Βοσνίας, των ενωμένων εργαζόμενων διαφορετικών εθνικοτήτων ενάντια στον κοινό εχθρό, το κράτος και το κεφάλαιο. Του δρόμου των μεγάλων απαντήσεων, των μόνων πραγματικά ρεαλιστικών.
Από το Blogger.