Δελτίο Παρέμβασης έκτακτη έκδοση Δεκέμβριος 2019

Δεκεμβρίου 19, 2019

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ

Νοεμβρίου 25, 2019

Μπορεί το σύνθημα «το Πολυτεχνείο πιο επίκαιρο από ποτέ» να έχει καταντήσει μία απλή κοινοτοπία, ωστόσο το φετινό τριήμερο του πολυτεχνείου αποτέλεσε για αρκετούς/ες από τους/ις αγωνίστ(ρι)ες που το πλαισίωσαν, την πιο άμεση αντανάκλαση των καθημερινών τους αγώνων. Από την μία μεριά η μεγάλη πορεία της Κυριακής και η ζωντάνια των επετειακών εκδηλώσεων του τριημέρου ήρθαν σαν συνέχεια των αγώνων που δίνει το φοιτητικό κίνημα απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την όξυνση της κρατικής καταστολής που την συνοδεύει. Από την άλλη, η προσφυγή δεκάδων προσφυγ(ισσ)ων στον χώρο του Πολυτεχνείου το απόγευμα της Τετάρτης, η δημόσια άρνησή τους μέσω πολιτικού κειμένου να επιστρέψουν στα κολαστήρια των hot spot, η εγκατάστασή τους στο κτ.Γκίνη με δεκάδες άλλους αλληλέγγυους και η αλληλεπίδρασή με τους φοιτητικούς συλλόγους, συνέθεσαν ένα πολιτικό γεγονός με ιδιάζουσα πολιτική σημασία και άμεση σχέση με την ανάπτυξη των κινημάτων αλληλεγγύης σε μετανάστες/πρόσφυγες και καταλήψεις, τα οποία επίσης βρίσκονται στην επικαιρότητα.
Μία επικαιρότητα που περιλαμβάνει το βάθεμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής από πλευράς της νέας κυβέρνησης. Δεν ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η κύρια υπεύθυνη για το πειθαρχικό σύστημα των δεκάδων hot spots και camps που χτίστηκαν σε όλη την επικράτεια στην βάση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας(2016) και στα οποία αυτή τη στιγμή ζούν υπό άθλιες συνθήκες χιλιάδες άνθρωποι ενώ αρκετοί είναι και αυτοί που έχουν χάσει την ζωή τους (με πιο τρανταχτό παράδειγμα τους νεκρούς στην Μόρια τον περασμένο Σεπτέμβρη). Δεν ξεχνάμε ότι είναι υπεύθυνη για το ιδιωτικοποιημένο κράτος πρόνοιας των ΜΚΟ, για την τεράστια γραφειοκρατία στην διαδικασία  χορήγησης ασύλου, την παρουσία της FRONTEX και της συνοριοφυλακής που είναι συνυπεύθυνες για τον πνιγμό χιλιάδων. Η νέα κυβέρνηση μετέφερε την διαχείριση του «μεταναστευτικού» στο Υπ. «Προστασίας του Πολίτη», έκανε ακόμα πιο δύσκολη την χορήγηση ΑΜΚΑ για τον πληθυσμό των προσφύγων/μεταναστών, εκκενώνει με διαδικασίες fast track όσες καταλήψεις στέγης είχαν αφήσει οι προκάτοχοί της και εκκινεί διαδικασίες επαναπροωθήσεων μετά και την αλλαγή της νομοθεσίας περί χορήγησης ασύλου. Στον σχεδιασμό της ταυτόχρονα είναι η δημιουργία νέων κλειστών κέντρων κράτησης, δηλαδή φυλακών, σε όλη την επικράτεια και η περαιτέρω ενίσχυση της συνοριοφυλακής και της FRONTEX.
Το δόγμα “Νόμος και Τάξη” της κυβέρνησης Ν.Δ έχει ένα ειδικό βάρος όσον αφορά τους πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες. Οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως απειλή για το ελληνικό κράτος. Απαγορεύεται να έρθουν σε επαφή μαζί τους οι ντόπιοι πολίτες, πόσο μάλλον το οργανωμένο κίνημα. Έτσι δεν προβλέπεται να καλύπτονται από τις παροχές παιδείας και υγείας. Εκδιώχνονται από τις καταλήψεις στέγης, δηλαδή τα κτίρια μέσα στον αστικό ιστό που δεν χρησιμοποιούνταν για χρόνια, και μεταφέρονται σε κλειστά κέντρα κράτησης στην επαρχία και πολλοί/ες από αυτούς απελαύνονται. Οι πρόσφυγες για το ελληνικό κράτος δεν έχουν δικαιώματα και ελευθερία να ορίσουν και να οργανώσουν την ζωή τους. Είναι απλά αριθμοί, μία επικίνδυνη μάζα που πρέπει να οριοθετηθεί και να διαχειριστεί.
Οι πρόσφυγες που έφτασαν στο κάτω Πολυτεχνείο στις 14/11/2019 αρνήθηκαν επί της ουσίας αυτό το ρόλο. Δεν δέχτηκαν να πάνε στην Αμυγδαλέζα αλλά πάλεψαν να επιστρέψουν στο κέντρο της Αθήνας, εκεί που ζούσαν μέχρι πριν την εκκένωση της κατάληψης Clandestina στην οδό Μπουμπουλίνας, γνωρίζοντας ότι η κατάσταση στην Αμυγδαλέζα είναι τραγική. Βρήκαν καταφύγιο στο κατειλημμένο από τους φοιτητικούς συλλόγους Πολυτεχνείου μέχρι να βρουν που θα εγκατασταθούν. Πρόκειται στην πλειοψηφία τους για οικογένειες με μικρά παιδιά που έχουν ανάγκη για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Το πανεπιστημιακό άσυλο ανήκει σε όλο το λαό, το φοιτητικό, τον εργαζόμενο και τον προσφυγικό. Το φοιτητικό κίνημα επομένως πρέπει να υψώσει τείχος προστασίας γύρω από όλους όσοι βρίσκουν καταφύγιο εντός του πανεπιστημιακού ασύλου και να αγωνιστεί μαζί τους για τα δικαιώματά τους.
Το αντικαπιταλιστικό κίνημα στις γειτονιές, τους εργασιακούς χώρους, τις σχολές είτε θα είναι συμπεριληπτικό και θα εγκολπώσει τους πρόσφυγες, είτε θα μείνει στην αποσπασματική αλληλεγγύη και δεν θα είναι αναποτελεσματικό. Κάθε γωνιά του πλανήτη, κάθε γειτονιά ανήκει σε αυτούς που ζουν και αγωνίζονται σε αυτές. Έτσι, το περιβόητο ζήτημα του προσφυγικού θα λυθεί μόνο με κοινούς αγώνες ντόπιων και προσφύγων. Πρέπει να αγωνιστούμε από κοινού για ανοιχτά σύνορα και για κοινωνικά, πολιτικά και εργασιακά δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, εθνικότητας ή θρησκείας. Χρειάζεται να συγκρουστούμε ολομέτωπα με τον εθνικισμό και να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία που τυχοδιωκτικά αφαιρεί το δικαίωμα στέγασης σε εκατοντάδες ανθρώπους που ζουν σε καταλήψεις. Δεν πρέπει να γραφτεί η ιστορία με εμάς να είμαστε εκείνοι και εκείνες που επιτρέψαμε τα χιλιάδες ταξικά μας αδέρφια να πνίγονται στο Αιγαίο και να φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

    Σύνορα ανοιχτά για όλους τους καταπιεσμένους. Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και προσφύγων
      Υπεράσπιση των καταλήψεων στέγης
      Στήριξη και ενθάρρυνση της αυτοοργάνωσης των προσφύγων/μεταναστών
 Σύγκρουση με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δίνουμε την μάχη στην πράξη για να καταργηθεί ο κλειστός χαρακτήρας όλων των κέντρων κράτησης.

Από εδώ και εμπρός άσυλο παντού, ντου σε κυβέρνηση, υπουργείο, διοικήσεις!

Αυγούστου 04, 2019
Η νέα κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδιο στις 29 Ιούλη για την κατάργηση του ασύλου. Με διαδικασία express προσπαθεί να βάλει ταφόπλακα στον φοιτητικό συνδικαλισμό και στους κοινωνικούς αγώνες εντός πανεπιστημίου. Το πανεπιστημιακό άσυλο στοχοποιείται εδώ και χρόνια ως «χώρος βίας και ανομίας» αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη. Όσοι αγανακτούν για το άσυλο ανομίας, ξεχνούν να αναφέρουν την υποχρηματοδότηση, τις εργολαβίες και τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό, διοικητικό και  ερευνητικό προσωπικό ή τις συμβάσεις σε συνθήκες γαλέρας. Δεν λένε κουβέντα δηλαδή για τα αληθινά προβλήματα του πανεπιστημίου.

Κυβέρνηση, κανάλια και πρυτανικές αρχές προσπαθούν να συκοφαντήσουν το άσυλο και να διαμορφώσουν μια πλαστή εικόνα για τον κοινωνικό χώρο του πανεπιστημίου. Παραληρώντας περί «ανομίας» προσπαθούν να συνδέσουν τις αγωνιστικές αποφάσεις των Φ. Συλλόγων, τις μαχητικές μορφές πάλης των φοιτητών και την έντονη διαπάλη εντός σχολών με τις πιάτσες και το ναρκεμπόριο. Τα φαινόμενα τα οποία επικαλούνται είναι ναι μεν πραγματικά, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με το άσυλο. Η αστυνομία μεταφέρει τις πιάτσες όπως την βολεύει κάθε φορά ούτως ώστε να μην διαταράσσεται η εικόνα της καθαρής, ήσυχης, τουριστικής πόλης και το πρόβλημα φυσικά δεν αντιμετωπίζεται ποτέ. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που υπάρχουν πιάτσες εμπορίου ναρκωτικών έξω από σχολές. Αυτό γίνεται για να διασυρθεί το άσυλο στα μάτια των εργαζομένων, των φοιτητών και της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, είναι μια ακόμη καλή ευκαιρία για να ποινικοποιηθεί ο τοξικομανής και να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των ναρκωτικών κατασταλτικά.

Η αφήγηση ότι οι σχολές είναι «άντρο ανομίας και εγκληματικότητας» συνδέεται με μια σκληρή κατασταλτική ατζέντα από μεριάς κυβέρνησης ΝΔ. Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι αναπαράγεται συνολικά μια συγκεκριμένη «μονότονη εικόνα» περί κοινωνικής ανασφάλειας για να γίνει ανεκτή η αστυνομοκρατία και το επιχειρησιακό αστυνομικό σχέδιο «της μηδενικής ανοχής». Αυτή είναι μια τακτική του κράτους για να προλαβαίνει τις ενδεχόμενες αντιδράσεις της νεολαίας και των εργαζομένων απέναντι στις πολιτικές του. Η ένταση της καταστολής εντός σχολών στο κέντρο των πόλεων δηλώνει και την πρόθεση των από πάνω για «εξευγενισμένες» πόλεις απροσπέλαστες για την πληττόμενη πλειοψηφία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συζήτηση για μεταφορά της αρχιτεκτονικής στην πολυτεχνειούπολη και η μετατροπή του κάτω Πολυτεχνείου σε μουσείο.

Η κατάργηση του ασύλου επιδιώκεται ούτως ώστε να περάσουν πιο εύκολα οι διαγραφές φοιτητών που έχουν περάσει τα ν+2 έτη, η σύνδεση της έρευνας και των σπουδών με την αγορά, η απαξίωση των πτυχίων, η ολοένα και πιο έντονη επιχειρηματική λειτουργία και η μείωση των εισακτέων. Γι΄αυτό θέλουν σχολές όπου η αστυνομία θα μπορεί να παρεμβαίνει για να τσακίζει όποιον μπαίνει εμπόδιο σε αυτές τις επιδιώξεις δηλαδή θέλουν ένα αποδυναμωμένο φοιτητικό κίνημα που δεν θα τους ενοχλεί. Όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί αρκετά πρόσφατα. Τρανταχτά παραδείγματα ήταν με την κατάργηση του ασύλου με τον νόμο Διαμαντοπούλου τα λοκ άουτ στο Εκπα το 2014 από τον τότε πρύτανη και μετέπειτα βουλευτή της ΝΔ, τον Φορτσάκη.

Κατάργηση του ασύλου σημαίνει και  μεγαλύτερος αυταρχισμός από τις διοικήσεις και εντατικοποίηση των προγραμμάτων σπουδών. Αυτό υποδηλώνει και τι αποφοίτους θέλει η αγορά και το κεφάλαιο. Θέλουν απόφοιτους υποταγμένους σε επίπεδο συλλογικών αναπαραστάσεων και πολιτικής αντίληψης αλλά και ευέλικτους σε επίπεδο επαγγελματικών δικαιωμάτων και εργασιακής προοπτικής. Απόφοιτους που θα έχουν σκυμμένο το κεφάλι και θα ανταγωνίζονται τον διπλανό τους. 
Δεν πρέπει να ξαφνιαζόμαστε που η κυβέρνηση ΝΔ έρχεται φορτσάτη για να πάρει την ρεβάνς της πάνω στην υποχώρηση της δυναμικής του κινήματος των τελευταίων χρόνων. Η πρώην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ της έστρωσε τον δρόμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε το άσυλο με διάταξη κοντά στα πρότυπα του νόμου Γιαννάκου. Πρόσθεσε μάλιστα και την αόριστη διατύπωση για «αυτεπάγγελτη παρουσία της αστυνομίας εάν απειλείται η ανθρώπινη ζωή» που στοχεύει στην πραγματικότητα απέναντι στο φοιτητικό κίνημα. Έπειτα υπήρξε το πόρισμα του Παρασκευόπουλου, ως πρώην υπουργού δικαιοσύνης, που συνδέει τους αγώνες των φοιτητών με τις πιάτσες των ναρκωτικών ως δύο ισάξιες “άνομες ενεργειες”. Ταυτόχρονα, το πόρισμα προσπαθούσε να διευθετήσει το ζήτημα χωροταξικά, ορίζοντας τον φοιτητικό σύλλογο ως ένα κτίριο ή δωμάτιο της σχολής μέσα στο οποίο οι φοιτητές θα μπορούν ανενόχλητοι αλλά σε συνεννόηση με την διοίκηση να κάνουν… την επανάσταση τους.

Όσο και εάν μπορεί να περάσει εντός καλοκαιριού η κατάργηση του ασύλου με τις σχολές κλειστές δεν σημαίνει ότι ο αγώνας «λήγει» και οι αγωνιζόμενοι «πάνε διακοπές και βλέπουν τι θα κάνουν από Σεπτέμβρη». Η πρώτη απάντηση του κινήματος ήταν εντυπωσιακή. Χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι βγήκαν στον δρόμο την Τρίτη 23/7 δείχνοντας στην κυβέρνηση ότι το κίνημα είναι εδώ για να της φράξει τον δρόμο. Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε και να κλιμακωσουμε τις κινητοποιήσεις μας.

Η υπεράσπιση του ασύλου δεν έγκειται γενικά «στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών» αλλά  είναι η υπεράσπιση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης εντός των σχολών, της αυτοοργάνωσης των φοιτητικών συλλόγων, της ανεξαρτησίας τους από υπουργεία και διοικήσεις. Είναι μάχη για την επανοικειοποίηση των σχολών από τους ίδιους τους φοιτητές με πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Χρειάζεται ένα ανασυγκροτημένο φοιτητικό κίνημα με κοινό βηματισμό για να μην απονομιμοποιηθεί το άσυλο και η προστασία του από τον κόσμο των σχολών, ως μαζικό αγωνιστικό μπλοκ που θα απαντήσει συνολικά στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και θα προβάλει τις ανάγκες και τα δικαιώματα του.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!



Από το Blogger.