Να αποσυρθεί ΤΩΡΑ το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας


Καθώς διανύουμε την δύσκολη περίοδο της πανδημίας, ένα πράγμα γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο: η κυβέρνηση βλέπει αυτή την κατάσταση ως μία ευκαιρία για να περάσει ή να εφαρμόσει μέτρα εκτιμώντας ότι δεν θα βρει απέναντί της κοινωνικές αντιστάσεις. Αυτό φάνηκε με την επιδίωξή της να επιβάλει την Κυριακάτική εργασία στα καταστήματα, την εκ’ περιτροπής εργασία, τα ελαστικά ωράρια κλπ. Στόχος όπως πάντα είναι να πληρώσουν οι εργαζόμενοι/ες και η νεολαία το τίμημα της κρίσης του καπιταλισμού ο οποίος φάνηκε πως δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει υπό το βάρος της πανδημίας. Έτσι, προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα βολεύοντας από τώρα τα αφεντικά και το κεφάλαιο και αξιοποιώντας τις συνθήκες καραντίνας και τις απαγορεύσεις για να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στο πληθυσμό.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το νομοσχέδιο που παρουσίασε αυτές τις μέρες το Υπουργείο Παιδείας. Ενώ όλες οι δομές της εκπαίδευσης έχουν σταματήσει την λειτουργία τους, στερώντας από τους εκπαιδευτικούς και τους/τις σπουδάστ(ρι)ες όλων των βαθμίδων από τον κοινωνικό χώρο που έχουν για να συζητούν, να πολιτικοποιούνται και να δρουν συλλογικά, έρχονται αντιμέτωποι/ες με ένα νόμο που κινείται ευθέως απέναντι στα δικαιώματά τους.
Οι δάσκαλοι/ες και οι καθηγήτ(ρι)ες όλον αυτό τον καιρό στηρίζουν την πρωτοβάθμια και την δευτεροβάθμια εκπαίδευση δίχως την παροχή οποιασδήποτε βοήθειας από το υπουργείο. Οι ανάγκες της τηλεκπαίδευσης απαιτούν πολύωρη δουλειά από τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι χωρίς την κατάλληλη επιμόρφωση αλλά και με δυσκολίες πρόσβασης στο ίδιο το σύστημα πασχίζουν να προσεγγίσουν το μάθημα αλλά και τους/τις μαθήτ(ρι)ες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο δεδομένων των συνθηκών. Ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό των ΜΜΕ με την προπαγάνδα τους για τους «εκπαιδευτικούς που κάνουν διακοπές» και «δε θα έπρεπε να πληρώνονται».
Σε αυτή την πραγματικότητα είναι που έρχεται και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης να κάνει το μέλλον των καθηγητών ακόμα πιο αβέβαιο, χωρίς να έχει προηγηθεί καν διάλογος με τις ομοσπονδίες. «Κόκκινο» πανί για τους εκπαιδευτικούς αποτελεί η αύξηση των μαθητών ανά τάξη σε νηπιαγωγεία και δημοτικά καθώς επίσης η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που δρομολογείται για τον Σεπτέμβρη του 2020. Έχοντας την εμπειρία της αξιολόγησης των πανεπιστημίων ξέρουμε πως αυτή γίνεται με μοναδικό κριτήριο την σύμπλευση με τις ανάγκες της αγοράς. Επίσης, η ατομική αξιολόγηση την μεθεπόμενη χρονιά θα χρησιμοποιηθεί όχι για την βελτίωση της εκπαίδευσης, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά για απολύσεις, μειώσεις μισθών και περαιτέρω εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών.
Για τους/τις μαθήτ(ρι)ες ετοιμάζεται ένα ακόμα πιο εντατικό πρόγραμμα με μεγαλύτερο φόρτο εργασίας και εξετάσεις. Κάθε τέτοια αλλαγή διαχρονικά σημαίνει αύξηση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση αφού ωθεί ακόμα πιο έντονα τους/τις μαθήτ(ρι)ες στην παραπαιδεία. Παράλληλα, η θέσπιση ανώτατου ηλικιακού ορίου για την εγγραφή στα ΕΠΑΛ θα αναγκάσει πάρα πολύ κόσμο να καταλήξει στην ιδιωτική τεχνική εκπαίδευση. Ο νέος κύκλος οικονομικής ύφεσης σημαίνει πως ακόμα περισσότερες οικογένειες δεν θα μπορούν να σηκώσουν το οικονομικό βάρος των φροντιστηρίων και των ΙΕΚ και άρα δεν θα μπορούν να στηρίξουν την φοίτηση των παιδιών τους στο λύκειο, πόσο δε μάλλον την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ.
Η επίθεση με τους οικονομικούς φραγμούς για τους/τις μαθήτ(ρι)ες και τη νεολαία της εργατικής τάξης ντύνεται ιδεολογικά με το πέπλο της αριστείας και της αξιοκρατίας. Η τράπεζα θεμάτων από την πρώτη τάξη του λυκείου, ο περιορισμένος αριθμός μαθημάτων στα οποία μπορεί να εξεταστεί ένας μαθητής τον Σεπτέμβρη κλπ προωθεί την αριστεία. Η αριστεία σημαίνει ότι κάποιος πρέπει είτε να κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του στο δημόσιο σχολείο, είτε να έχει στην διάθεσή του υπέρογκα χρηματικά ποσά να σπαταλήσει σε φροντιστήρια. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών καλλιεργείται μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον και ενθαρρύνεται με την επαναφορά του χαρακτηρισμού της διαγωγής του μαθητή, τις τριήμερες και πενθήμερες αποβολές, και  με τα μαθήματα/εργαστήρια που εισάγει η κυβέρνηση και αφορούν την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία κ.λπ. Επίσης, υπό την απειλή της «κακής διαγωγής» και των αποβολών θα επιβάλλεται μία τρομοκρατία ενάντια στις κινητοποιήσεις των μαθητών. Όλα αυτά έχουν ως στόχο να εμπεδώσουν οι μαθήτ(ρι)ες την πραγματικότητα των ανύπαρκτων δικαιωμάτων τόσο στο σχολείο όσο και στην εργασία και να περιορίσουν τις αντιδράσεις με καταλήψεις και κινητοποιήσεις ενάντια στην υποβάθμιση της παιδείας.
Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση η εικόνα δεν είναι πολύ διαφορετική. Μπορεί η κυβέρνηση να μην έφερε ακόμα τα μέτρα που συζητά εδώ και καιρό και υπόσχεται στους φωστήρες του νεοφιλελευθερισμού (διαγραφές, δραματική μείωση εισακτέων κλπ), συνεχίζει όμως την αντιδραστική πολιτική της. Θέτει πιο αυστηρά οικονομικά κριτήρια για τις μεταγραφές εισάγωντας για πρώτη φορά και βαθμολογικά κριτήρια. 
Σε συνδυασμό με τα προηγούμενα νομοθετήματα της κυβέρνησης που ψηφίστηκαν το φθινόπωρο, φαίνεται η επιδίωξή της να δημιουργήσει πιέσεις και ταξικούς φραγμούς εντός του δημοσίου πανεπιστημίου που να στρέφουν τους/τις φοιτς προς τις ιδιωτικές σχολές και τα κολλέγια. Επίσης, προωθεί την εξωστρέφεια των ιδρυμάτων που συνεπάγεται την μεγαλύτερη κινητικότητα και ευελιξία των φοιτητών. Άλλωστε σε ένα εργασιακό κόσμο χωρίς δικαιώματα, με ευέλικτα ωράρια, απολύσεις, χαμηλούς μισθούς και συνεχές κυνήγι προσόντων, ταιριάζει ένας φοιτητής που περιπλανιέται σε πολλαπλές σχολές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για να αποκτήσει τα απαραίτητα skills. 
Καθιερώνει επίσης το ενιαίο ψηφοδέλτιο για την εκλογή των πρυτάνεων, κάτι που θα ήθελε να το πετύχει εν τέλει και στις φοιτητικές εκλογές. Η υιοθέτηση του ενιαίου ψηφοδελτίου είναι μέθοδος αποπολιτικοποίησης των εκλογικών διαδικασιών που δεν αφήνει τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις να παρουσιαστούν διακριτά. Επίσης, είναι μια μέθοδος που διευκολύνει την παγίωση πολιτικών συσχετισμών.
Η κυβέρνηση πιστεύει ότι σε αυτή την συγκυρία θα βρει μηδενικές αντιστάσεις και έτσι εξαπολύει μία άγρια επίθεση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Θέλει ένα εκπαιδευτικό σύστημα φθηνό για το κράτος στο οποίο οι εργαζόμενοι/ες, οι φοιτήτ(ρι)ες και οι μαθήτ(ρι)ες δεν θα έχουν καθόλου δικαιώματα και και δυνατότητα να κινητοποιηθούν και να αντιδράσουν. Θέλουν ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια για να πλουτίζουν τα αφεντικά και το κόστος σπουδών να το αναλαμβάνουν οι φοιτήτ(ρι)ες, οι μαθήτ(ρι)ες και οι οικογένειές τους. Θέλουν εκπαιδευτικούς φθηνούς και ευέλικτους, έτοιμους να καλύψουν όλα τα κενά του συστήματός τους και θέλουν τους/τις φοιτήτ(ρι)ες και τους/τις μαθήτ(ρι)ες να έχουν ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά ως μελλοντικοί/ες εργαζόμενοι/ες. Δεν πρέπει να αφήσουμε να περάσει αυτό το νομοσχέδιο. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να τελειώσει αυτή η υγειονομική κρίση για να λογαριαστούμε μετά με την κυβέρνηση. Το κίνημα δεν πρέπει να βάλει πλάτη στο κράτος αλλά να βγει επιθετικά και να επιβάλει τα αιτήματά του.
Πρέπει να διαμορφωθεί ένα ενιαίο ταξικό μέτωπο στην εκπαίδευση με αυτοοργάνωση και μαχητικότητα σε όλους τους κοινωνικούς χώρους της παιδείας, με συντονισμό των συνελεύσεων και ενοποίηση των διεκδικήσεων, χωρίς ανάθεση και με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Η πρώτη απάντηση δόθηκε στις 24/4 όπου όχι απλά οι εκπαιδευτικοί, φοιτήτ(ρι)ες και μαθήτ(ρι)ες έστειλαν ένα μήνυμα ανυπακοής, αλλά αψήφησαν κιόλας τις απαγορεύσεις και έκαναν πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Ας πάρουμε όλοι και όλες το παράδειγμά τους και να προχωρήσουμε σε ακόμα μεγαλύτερες κινητοποιήσεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια

Από το Blogger.